Een van de grootste uitdagingen van COVID-19 is hoe om te gaan met het plotselinge grote aantal inactieve vliegtuigen door de verminderde vraag naar vluchten. Met meer dan 75 procent van onze 180 passagiersvliegtuigen tellende vloot inactief op het hoogtepunt van de pandemie, moesten we een manier vinden om ons vliegtuig op te slaan en veilig en beschermd te houden zolang er niet mee kon worden gevlogen.

Onze teams in Hongkong en Australië hebben hard gewerkt om een oplossing te bedenken en een parkeeroperatie van ongekende omvang en complexiteit op te zetten.

Ten eerste moest het team een geschikte locatie vinden met zowel de ruimte voor grote aantallen vliegtuigen als de juiste omgevingsomstandigheden om ze beschermd te houden. De oplossing? Alice Springs, midden in de Australische woestijn.

“De grootste vijand van een geparkeerd vliegtuig is corrosie door lange tijd op de grond te staan in vochtige omstandigheden, vooral in kustomgevingen waar die luchtvochtigheid zout bevat”, aldus Benjamin Connell, Regional Engineering Manager Southwest Pacific. “Daarom kozen we voor Alice Springs. Het is landinwaarts, gelegen in de woestijn waar het erg droog is, met een lage luchtvochtigheid van ongeveer 20 procent en geen extreme weersomstandigheden zoals tropische cyclonen.” 

Maar hoewel een woestijn wellicht optimaal is voor het opslaan van vliegtuigen, confronteert het de teams op de grond ook met een unieke reeks uitdagingen.

“Een van de problemen bij het werken in Alice Springs is dat de oppervlakken van de vliegtuigen rond 8 uur 's ochtends te heet zijn om aan te raken, we kunnen er letterlijk een ei op bakken, dus het team moet de onderhoudsschema's heel anders plannen dan normaal”, zegt Ben.

Het woestijnterrein is ook een uitdaging. In tegenstelling tot de stevige funderingen van een vliegtuighangar en de omliggende vliegtuigstands en taxibanen, worden vliegtuigen in Alice Springs geparkeerd op stroken verdichte grond en beton die worden gemengd om een hard oppervlak te vormen. Het uitvoeren van onderhoud rond deze parkeerstroken met beperkte afmetingen kan een uitdaging zijn, terwijl het verplaatsen van vliegtuigen tevens complexe en speciale sleepprocedures vereist.

“En we hebben geen tekort gehad aan interessante wilde dieren”, voegt Ben toe. “Ik was op een dag in gesprek met een monteur toen er een gigantische goanna [hagedis] uit het gras kwam, die vervolgens recht voorbij ons liep en onder het landingsgestel doorging!”

Afgezien van de omgevingsfactoren, was de enorme omvang van de vliegtuigopslag een grote uitdaging en lastig te beheren.

“Het parkeren van vliegtuigen in Alice Springs is niet iets wat de meeste teamleden ooit eerder hadden gedaan, en vooral niet op deze schaal, dus het was in veel opzichten onbekend terrein”, aldus Pearl Sau, Line Maintenance Operations Manager.

Aangezien Alice Springs geen commerciële luchthaven is, moesten de teams met tal van autoriteiten samenwerken om speciale autorisaties en vluchttoestemmingen te verkrijgen om de vliegtuigen naar Alice Springs te kunnen vliegen.

“Een andere enorme uitdaging was het sturen van de benodigde reserveonderdelen, gereedschappen en apparatuur naar Alice Springs”, aldus Pearl. “Met alle reisbeperkingen en de zeer lage frequentie van vluchten tussen Hongkong en Australië was het bijzonder moeilijk voor ons om de transportlogistiek te regelen.”

Zodra alles op zijn plaats was, kon het werk beginnen.

“Wat veel mensen zich niet realiseren is dat een geparkeerd vliegtuig net zo veel onderhoud vereist als een vliegtuig dat vliegt”, legt Pearl uit.

“De veiligheid en het voldoen aan de vereisten van de fabrikant en wettelijke luchtwaardigheidseisen is onze belangrijkste prioriteit, ongeacht of het vliegtuig vliegt of niet, en we moeten ervoor zorgen dat het vliegtuig in een toestand wordt gehouden waarin het kan worden gereactiveerd om indien nodig weer operationeel te worden ingezet.”

De eerste fase van het parkeren van een vliegtuig wordt de introductie genoemd, wat per vliegtuig ongeveer 14 dagen in beslag neemt. Dit omvat het bedekken van ramen, externe oppervlakken, instrumenten, sensoren en eventuele openingen. Het team moet ook de motoren vastzetten, de motorolie vervangen door conserveringsolie om corrosie te voorkomen, additieven toevoegen aan brandstoftanks om microbiële groei te voorkomen en een groot aantal andere taken uitvoeren.

Na fase één gaan de teams over op een periodieke controleregeling, met specifieke onderhoudscontroles die met regelmatige tussenpozen worden uitgevoerd, na 7 dagen, 14 dagen, 30 dagen, enzovoort, tot een jaarcontrole.

De laatste fase is het reactiveren, dat ongeveer vier tot zes maanden van planning in beslag neemt, plus vier weken hard werken door de technici. Maar nogmaals, het proces is niet eenvoudig.

“Elke reactivering is anders en komt met verschillende uitdagingen”, legt Ben uit. “Het team moet eerst alles wat ze tijdens het introductieproces hebben gedaan omkeren: de conserveringsoliën verwijderen, verse olie toevoegen, beschermende afdekkingen verwijderen, enzovoort. We behandelen eventuele onderhoudsproblemen die we aantreffen en testen vervolgens gedetailleerd de motoren, systemen en onderdelen om ervoor te zorgen dat het vliegtuig volledig luchtwaardig is voor de vlucht vanuit Alice Springs.

Door reisbeperkingen en quarantaine van cabinepersoneel is zelfs het overbrengen van cabinepersoneel naar Alice Springs zelden eenvoudig. Ons Flight Operations-team heeft een belangrijke rol gespeeld bij het succesvol uitvoeren van dit proces. Hierbij worden vaak reguliere vrachtvluchten omgeleid om het uitgaande cabinepersoneel af te kunnen zetten.

"Het is beslist een uitdaging, maar het geeft een enorm gevoel van tevredenheid wanneer een vliegtuig Alice Springs verlaat en je feedback ontvangt van de bemanning dat het vliegtuig uitstekend functioneerde en geen problemen ondervond”, aldus Ben.

Op het hoogtepunt van de pandemie stonden meer dan 70 Cathay Pacific-vliegtuigen geparkeerd in Alice Springs.

“Het is ontzagwekkend om alle staarten van de vliegtuigen in de woestijn te zien glinsteren”, zegt Ben. “Maar als je denkt aan de impact van COVID-19 op ons als luchtvaartmaatschappij, kan het ook heel emotioneel zijn. Vooral als ingenieurs hebben we een persoonlijke relatie met het vliegtuig en doet het wat met je.”

Gelukkig lijkt het hoogtepunt van de pandemie voorbij te zijn en vandaag de dag zijn de teams druk bezig met het reactiveren van vliegtuigen in plaats van het introduceren van vliegtuigen. “Elk vliegtuig dat weer in gebruik wordt genomen, is een stap in de richting van herstel na de pandemie, hetgeen het allemaal de moeite waard maakt”, voegt Ben toe.

“Het feit dat we deze storm samen hebben doorstaan en we vandaag de dag nog steeds sterk staan, heeft me nog trotser gemaakt om deel uit te maken van onze luchtvaartmaatschappij”, zegt Pearl. In de niet al te verre toekomst hopen we de hele vloot weer in de lucht te hebben en mooie herinneringen aan een overwonnen uitdaging achter te laten in Alice Springs.