สัปดาห์ที่ 2: เพื่อนและการตรวจหาเชื้อโควิด
ผมตั้งหน้าตั้งตารอเที่ยวบินไปซิดนีย์อาทิตย์นี้มาก การบินเป็นสิ่งที่ดีที่สุดเกี่ยวกับการทำงานในลูปอย่างไม่ต้องสงสัยเพราะเราได้ไปบินเกือบจะเหมือนกับตารางงาน "ปกติ"  ในลูปส่วนใหญ่ผมบินเกือบ 100 ชั่วโมงใน 30 วัน ซึ่งเป็นเรื่องที่ดี 

เป็นเรื่องดีอีกเช่นกันที่ได้บินกับลูกเรือคนเดิมบางคนในหลายๆเที่ยวบิน ปกติแล้วเรื่องแบบนี้ไม่ค่อยเกิดขึ้นในสายการบินใหญ่อย่างคาเธ่ย์ แปซิฟิค คุณอาจจะได้เจอคนคนเดิมสองปีครั้ง แต่ในลูปคุณจะเริ่มรู้จักลูกเรือ หรือนักบินคนอื่นๆที่ทำงานในลูปด้วยกัน ไม่ว่าจะคนที่ทำงานในเที่ยวบินเดียวกัน หรือคนที่เจอแถวๆอาคารผู้โดยสารระหว่างการตรวจโควิด นั่นทำให้เราสนิทกันในระดับหนึ่ง

เรื่องยากคือการที่เราไม่สามารถออกไปสำรวจเมืองต่างแดนระหว่างที่ต้องค้างคืนได้เหมือนอย่างที่เคย แต่อย่างน้อยผมก็พยายามที่จะสนุกไปกับการนั่งรถบัสและดื่มด่ำทิวทัศน์ระหว่างทางไปโรงแรม ผมพยายามสั่งอาหารท้องถิ่นและกินอาหารที่มีเฉพาะเมืองนั้นๆ และบางโรงแรมก็วิวสวย ซึ่งช่วยได้เยอะเลย!

แน่นอนว่าการทำงานในลูปมาพร้อมกับการตรวจหาเชื้อโควิดมากมายหลายครั้ง แต่หลังจากผ่านไปสองปี  มันก็กลายเป็นเรื่องที่ค่อนข้างปกติ หลังทุกๆเที่ยวบิน เราต้องตรวจหาเชื้อโควิดและรอผลอีกสองชั่วโมง เราจึงใช้เวลานั้นทำงานเอกสารรายงานหลังเที่ยวบิน ส่วนที่น่ารำคาญที่สุดคือตารางตรวจโควิดตอนอยู่โรงแรมที่แสนเข้มงวด ซึ่งจะเป็นเวลา 10-11 โมงเสมอ บางครั้งจึงรบกวนการรูปแบบการพักผ่อน อย่างเช่น อาทิตย์ที่แล้วตอนที่ผมกลับมาจากอังกฤษ แต่พูดตามตรง แบบนี้ดีกว่าการตรวจนอกลูป ตอนนั้นผมรู้สึกกังวลกว่ามาก เพราะมันจะมีผลกระทบใหญ่หลวงต่อครอบครัวและคนใกล้ชิดหากผมติดเชื้อ อย่างน้อยผมก็ไม่ต้องกังวลเรื่องนั้นตอนอยู่ในลูป

สัปดาห์ที่  3: ช่วงเวลาที่ยุ่ง และช่วงเวลาที่น่าเบื่อ
อาทิตย์นี้มีเที่ยวบินมากพอที่จะทำให้ผมยุ่ง: เที่ยวบินคาร์โก้ไปไทเปสองครั้ง และเที่ยวบินไปนิวยอร์ก JFK หนึ่งครั้งในวันที่ 23 มกราคม

ระหว่างรอเที่ยวบินถัดไป ผมรับมือกับความเบื่อที่ต้องแยกตัวอยู่คนเดียวด้วยการเล่นเกมจำลองการบินรบ  (เครื่องจำลองการต่อสู้แบบดิจิทัล) ในแล็ปท็อปโดยมีอุปกรณ์เสริมเป็นคันโยกและจอยสติ๊กแบบพิเศษ เนื่องจากระดับการจำลองค่อนข้างสมจริงและซับซ้อน เวลาหลายชั่วโมงจึงผ่านไปอย่างรวดเร็วกับการทำภารกิจ หรือต่อสู้กันอุตลุดกับผู้เล่นคนอื่นๆ  ในแต่ละลูป ผมพยายามที่จะฝึกฝนการบังคับเครื่องบินรุ่นที่ต่างกันให้ได้อย่างเชี่ยวชาญ เครื่องบินรุ่นโปรดของผมคือ เครื่อง F-16 “ไวเปอร์” เนื่องจากต้องใช้เวลานานกว่าจะบังคับเครื่องบินแต่ละรุ่นได้อย่างชำนาญ เกมจึงช่วยกินเวลาว่างไปได้เยอะ และยังทำให้คุณรู้สึกว่าได้ทำอะไรบางอย่างสำเร็จ

ผมยังตัดสินใจดูสตาร์วอร์ทั้งชุดใหม่อีกรอบ มีหลายอย่างที่เข้าใจมากขึ้นถ้าเราดูเรียงตามลำดับที่ถูกต้อง!  แล้วผมก็ยังดูช่องเกี่ยวกับการบินในยูทูป และศึกษาข้อมูลสำหรับเที่ยวบินต่อไป

การออกกำลังกายในห้องพักโรงแรมเป็นเรื่องยากเพราะการออกกำลังกายที่ผมชอบคือการวิ่งกลางแจ้งและการเล่นกับ Zaden  ผมพยายามวิ่งในห้องพัก แต่ก็หมดความสนใจที่จะทำแบบนั้นไปอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตาม ผมฟอลโลว์เทรนเนอร์ฟิตเนสชาวฮ่องกงในอินเทอร์เน็ตและออกกำลังกายตามบางโปรแกรม

นอกเหนือไปจากนั้น ผมพยายามทำกิจวัตรประจำวันตามครอบครัวที่บ้าน: ตื่นนอนเวลาเดียวกัน รับประทานอาหารเวลาเดียวกัน การคุยวิดีโอคอลตอนเช้าและตอนเย็นกับแชมป์เปี้ยนประจำบ้าน Amrin และ Zaden ตัวน้อย คือไฮไลต์ประจำวันของผม ผมได้รับความสนับสนุนและกำลังใจจากพวกเขามากมายระหว่างที่ทำงานในลูป  ตอนที่ผมไม่อยู่ Amrin ต้องจัดการทุกอย่างในบ้านคนเดียวพร้อมกับ Zaden ที่ไม่เคยอยู่นิ่ง ขณะที่ต้องทำงานปกติของเธอไปด้วย คู่แต่งงานหรือพาร์ทเนอร์ของลูกเรือที่ทำงานในลูปคือฮีโร่ที่ปิดทองหลังพระตัวจริง  นับเป็นการตัดสินใจที่หนักหนาและเป็นการเสียสละที่ยิ่งใหญ่ที่จะให้ทั้งครอบครัวไม่ได้อยู่ด้วยกันเป็นเวลานาน